Historia Sterkowca – od czasów najdawniejszych do dzisiaj.
Początki
Czas teraz zajrzeć w karty historii Sterkowca. Korzystając więc ze „Słownika Geografii Królestwa Polskiego i Innych Krajów Słowiańskich” pod redakcją B. Chlebowskiego i W. Walewskiego z 1890 r. możemy powiedzieć że Sterkowiec został prawdopodobnie założony XVI w., wywnioskowane to zostało z braków zapisków o Sterkowcu w księgach własnościowych Jana Długosza prowadzonych do 1480 r.
Komisja Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych przy Urzędzie Rady Ministrów, stwierdziła, ze część wsi Sterkowiec położona w pobliżu Szczepanowa nazywa się Dziekanów. Natomiast Władysław Lubaś wyjaśnił, ze Dziekanów jako wieś, znany był już w 1388 roku. „Dziekanów, dawniej był wsią noszącą nazwę Dziekanowo lub Dziekanowice, a obecnie należy do Sterkowca w powiecie brzeskim”.
Sterkowiec należy do najmłodszych wsi w okolicach Brzeska. Pierwszy zapis w kartach historii dotyczy pierwszego właściciela Sterkowca. Wiemy tyle tylko, że w latach 1564-1581 należał do Jana Rupniewskiego pieczętującego się herbem Szreniawa, męża Barbary, wdowy po Hieronimie Dębińskim-Szczekockim herbu Odrowąż, panem na zamku w Dębnie. Kolejne zapiski na kartach kronik możemy znaleźć w marcu 1632 roku, gdy Zbigniew Franksztyn, donuje i zapisuje swoje dziedziczne dobra, czyli część wsi Dębno z zamkiem i folwarkiem Wola Dębińska, wsie Dziekanów, Biadoliny, Perła i Sterkowicze (Sterkowiec) w województwie krakowskim, w powiecie czchowskim, Teofilii Tarłownej, wdowie po Januszu Ostrogskim, kasztelanie krakowskim. Cały ten czasu miejscowość wchodziła w skład dóbr dębińskich, z którymi związana był jeszcze w 1890 r. jako część majątku ówczesnego właściciela zamku w Dębnie Edwarda Jastrzębskiego. Zapewne dlatego właśnie do dziś zachowało się tu tylko kilka zaledwie nieco starszych drewnianych domów z początków XX w. oraz ufundowana przez Macieja i Helenę Bujaków w 1863 r. kamienna figura Chrystusa Nazareńskiego i takiż krzyż z 1880 r. wystawiony przez rodzinę Legutków.
Po rozbiorach Polski Sterkowiec dostał się w ręce Austriaków. W XIX wieku została wybudowana „kolej żelazna” Karola Ludwika – Wiedeń-Lwów.
W wyniku starań mieszkańców wsi i przy pomocy finansowej władz administracyjnych wybudowano 1907 jednoklasową szkołę.
W tym czasie wieś była bardzo biedna – liczyła tylko 50 domów, krytych strzechą. Bieda wynikała z piaszczystych nieurodzajnych gleb. Ludność utrzymywała się z pracy najemnej, nieliczni z kolei, reszta emigrowała do Niemiec, Francji, Belgii w poszukiwaniu pracy.
I wojna światowa oraz 20-lecie międzywojenne
W czasie I wojny światowej po przełamaniu przez wojska rosyjskie obrony wojsk austrowęgierskich na linii Dunajca Sterkowiec znalazł się w samym środku walk. Było to związane z próbami utworzenia na linii rzeki Uszwicy drugiej linii obrony, oraz faktem iż wieś znajdowała się na trasie linii kolejowej Kraków – Lwów wzdłuż której toczono zacięte walki. Sterkowiec został zniszczony (spalony) przez wojska rosyjskie. Walki na linii Porąbka – Okocim – Sterkowiec trwały pięć dni – od 20 do 25 XI 1914 roku. W czasie walk zginęło około 270 żołnierzy austriackich w tym narodowości polskiej i około 400 żołnierzy rosyjskich. Część z nich spoczywa na cmentarzu wojskowym leżącym w obszarze Sterkowca (108 Austriaków z 55 i 95 pułku piechoty; 40 Rosjan. 6 mogił pojedynczych, 3 zbiorowe. Daty śmierci: 20-21 XI 1914). Znamy nazwiska tylko 24 poległych żołnierzy.
Ślady walk mimo upływu 90 lat od tamtych wydarzeń nadal można znaleźć – np. ślady linii okopów – upływ czasu oraz prowadzone prace na roli nie zatarły ich do końca…
Po zakończeniu działań wojennych na tym terenie, dowództwo armii austriacko-węgierskiej powołało do życia specjalną jednostkę (IX Oddział Grobów Wojennych w Krakowie), której zadaniem było porządkowanie pól bitewnych, oraz budowa cmentarzy wojskowych. Galicja Zachodnia została podzielona na IX okręgów cmentarnych. Sterkowiec znalazł się w obrębie okręgu VIII, który podlegał placówce w Brzesku. Kierownikiem artystycznym okręgu zajmującym się także projektowaniem cmentarzy był Austriak – Robert Motka – autor 43 projektów żołnierskich nekropolii. W trakcie prac przygotowawczych żołnierze wchodzący w skład grup ekshumacyjnych przenosili szczątki poległych do zbiorowych mogił na powstającym cmentarzu wojskowym nr 279. Miejsce na lokalizację cmentarza wybrano na skraju lasu należącego do barona Gotza. Tuż obok cmentarza przebiegała polna ścieżka, którą mieszkańcy Sterkowca chodzili do Szczepanowa. To jak wyglądało to miejsce zaraz po zakończeniu prac można wywnioskować z mapy zamieszczonej na stronie 527 w albumie autorstwa Rudolfa Brocha oraz Hansa Hauptmanna – Die Westgalizische Heldengräber wydanym w Wiedniu w 1918 roku, z archiwalnej fotografii znajdującej się w Archiwum Państwowym w Krakowie (Zdjęcie archiwalne cmentarza wojskowego nr 279 z roku 1917 ) a także relacji urodzonych tuż po zakończeniu I wojny Światowej mieszkańców Sterkowca.
Zdjęcie archiwalne cmentarza wojskowego nr 279 z roku 1917 poddane procesowi kolorowania – remastering zdjęcia wykonał Łukasz Piwowarski
Szczegółowa historia cmentarza wojskowego w Sterkowcu
Galeria zdjęć cmentarza wojskowego w Sterkowcu
Nt. cmentarzy wojennych z I wojny światowej – ich genezy, projektantów, wykonawców – można przeczytać na www.cmentarze.gorlice.net.pl.
Mimo przebiegającej przez Sterkowiec linii kolejowej pociągi się nie zatrzymywały się, a ludzie musieli chodzić do odległych o 6 km Biadolin lub 7 km Brzeska.
W 1928 r. wybudowano przystanek i uzyskano zezwolenie na zatrzymywanie się pociągów – to właśnie w dużym stopniu zaważyło na dalszym rozwoju wsi. Tym, co w późniejszych latach wyróżnia Sterkowiec spośród innych okolicznych wsi jest właśnie ten przystanek kolejowy, dzięki któremu jego mieszkańcy, ale też sąsiednich Maszkienic, Wokowic, Łęk i Szczepanowa mają połączenie z szerokim światem.
Nowe miejsca pracy przyniosła nowo powstała Fabryka Nawozów Sztucznych w Tarnowie. Dzięki temu stopa życiowa mieszkańców zaczęła się nieznacznie podnosić.
Jako ciekawostkę można w tym miejscu podać fakt, że aż do II wojny światowej po stronie południowej dzisiejszej ul. Sosnowej istniał tylko jeden dom.
W połowie lat 30-tych zasadzono las, który zasłonił m.in. cmentarz wojskowy z I wojny światowej.
Jak wynika z akt Prokuratury Okręgowej w Tarnowie w latach trzydziestych (1936r.) w Stekowcu oraz okolicznych wsiach zanotowano działalność agitacyjną elementu komunistycznego.
Tuż przed wojną poczyniono przygotowania mające na celu elektryfikacje wsi (m.in. w pobliżu stacji PKP złożono słupy trakcyjne) – ale rozpoczęcie we wrześniu 1939 roku działań wojennych pokrzyżowało te plany.
II wojna światowa oraz lata do 1989 roku
Podczas II wojny światowej Sterkowiec ponownie znalazł się na linii frontu. Samoloty niemieckie zbombardowały transport ewakuacyjne w Brzesku-Słotwinie. Głównym obiektem ostrzału pokładowej broni maszynowej stały się transporty ewakuacyjne, stojące na stacjach kolejowych: Słotwina — Brzesko, Sterkowiec i Biadolinv. Ofiarą tych nalotów na terenie powiatu brzeskiego padło wówczas około 200 zabitych i 500 rannych spośród ludności cywilnej, ponadto uległa zniszczeniu znaczna ilość budynków gospodarskich i taboru kolejowego. 7 września do wsi wkroczyli okupanci. Część mieszkańców w trakcie wojny została wywieziona na prace przymusowe do Niemiec.
Wg raportów dywersyjnych z 1944 roku dotyczących okolicznych miejscowości na trasie kolejowej Kraków-Tarnów w miejscowości Sterkowiec miały miejsce lub było planowane kilka akcji dywersyjnych:
– w kwietniu w Brzesku-Sterkowcu zasypano piaskiem i żwirem pompę wodną, która przestała działać, oraz zasypano piaskiem szklistym 6 wagonów z „tygrysami”, a ponadto zdjęto znaki końcowe z wagonów dwóch pociągów towarowych, co spowodowało 3-godzinne opóźnienie w wyruszeniu tych pociągów z Brzeska-Sterkowca,
– w czerwcu na stacji kolejowej Słotwina zapalono wagon ze słomą oraz dwa wagony torfu, co spowodowało przerwę w ruchu na odcinku Biadoliny – Sterkowiec,
– w połowie lipca na rozkaz komendy okręgu krakowskiego obwód brzeski miał wykonać akcję dywersyjną, polegającą na wysadzeniu oraz ostrzelaniu nie ujętego w planie wojskowego pociągu pospiesznego, na zakręcie koło stacji Sterkowiec na trasie Kraków—Tarnów. Skrupulatnie przygotowana akcja pod dowództwem por. A. Kryszczuka ps. Skała została w ostatniej chwili odwołana.
Wycofujące się wojska niemieckie 18. I. 1945, zniszczyły istniejącą infrastrukturę: tory kolejowe, przystanek kolejowy, mosty – przy pomocy mat. wybuchowych ścięto słupy telegraficzne, co 10 – 15 metrów wysadzono tory, zniszczono budynki dróżników (ocalał tylko jeden w lesie w w kierunku na Brzesko – opuszczony w połowie lat 90-tych XX wieku, popadł w ruinę i został rozebrany ostatecznie w październiku 2004 roku), oraz przepusty i mosty kolejowe.
W dniu 20 stycznia (niedziela) 1945 roku jednostki 60 Armii I Frontu Ukraińskiego wyzwoliły Sterkowiec, Szczepanów, Wokowice oraz inne miejscowości powiatu brzeskiego. Wymienione miejscowości zostały opuszczone prawie bez żadnych walk przez niemieckie jednostki osłonowe wchodzące w skład XVII armii.
Wkraczające wojska radzieckie wraz z mieszkańcami natychmiast przystąpiły do usuwania szkód. W Sterkowcu stacjonowała kompania inżynieryjna wojsk radzieckich, która za zadanie miała naprawę i przebudowę (poszerzenie torów do standardów radzieckich) linii kolejowej. Mieszkańcy przy pomocy wszelkich dostępnych środków naprawiali wraz z żołnierzami uszkodzenia. Przepusty kolejowe tymczasowo zasypano ziemią – tak aby pociągi z zaopatrzeniem na front mogły jechać dalej, odgruzowano zniszczony budynek stacyjny. Odbudowano także most kolejowy na rzece Uszwicy, który został wysadzony przez niemieckich saperów.
W późniejszym czasie na miejscu zniszczonego budynku stacyjnego powstał barak z blachy falistej, który spełniał swoją funkcję aż do końca lat 70-ych.
Po zakończeniu działań wojennych rozpoczęto tworzenie polskiej administracji. W marcu 1945 r. wcielono we wsi dekret o reformie rolnej, rozparcelowując ziemie między chłopów. Następnym krokiem był likwidacja analfabetyzmu -w tym celu organizowano kursy dla dorosłych. Dzięki ustawie o bezpłatnym nauczaniu młodzieży mogła uczęszczać do szkół średnich w Brzesku, Tarnowie i wyższych w Krakowie.
Okres powojenny był bardzo niespokojny. W związku z trudnościami w zaopatrzeniu część mieszkańców zajmowała się nielegalnym zrzutem węgla z przejeżdżających wagonów z transportów jadących na Wschód. Tą działalnością trudnili się także mieszkańcy innych wiosek. „Strefa zrzutu” dla Sterkowca obejmowała tory od budki dróżnika w lesie od strony Brzeska aż po most na Zajaziu. Cała akcja była oczywiście odpowiednio zaplanowana – kto inny zajmował się odbijaniem zamknięć jadących wagonów, kto inny zbierał. Przykładowa „opłata” dla SOK-istów pilnujących transportów wynosiła np. 3 litry bimbru oraz 4 tysiące złotych (1 tona węgla oficjalnie kosztowała 1 tysiąc złotych). Po odbiór węgla przyjeżdżali mieszkańcy nawet odległych wiosek. Zazwyczaj 10 furmanek, ale zdarzało się nawet 30! W 1946 roku w trakcie jednej z takich akcji zginął młody mieszkaniec Sterkowca.
W latach 1946-47 zelektryfikowano część wsi – obecną ul. Tarnowską oraz część ul. Sosnowej.
Wraz z rozwojem przemysłu – w tym Zakładów Azotowych i Zakładów Mechanicznych w Tarnowie oraz Nowej Hucie coraz więcej osób znajdowało tam zatrudnienie.
W latach pięćdziesiątych do Sterkowca doprowadzono linię telefoniczną oraz zakończono elektryfikację wsi (w tym celu część mieszkańców zniszczyła metalowe ogrodzenie cmentarza z I wojny światowej). W jego miejsce wstawiono ogrodzenie ze sztachet drewnianych).
W latach sześćdziesiątych wybudowano nowy sklep Spółdzielczy. W tym też czasie w Szczepanowie zawiązało się Kółko Rolnicze i Koło Gospodyń. Dzięki zmechanizowaniu upraw i stosowaniu nawozów sztucznych wzrosła wielkość zbiorów, a co za tym idzie poziom życia.
W latach siedemdziesiątych wybudowano nowy most drogowy na rzece Uszwicy, łączący Sterkowiec i Maszkienice. Wcześniej istniała tylko drewniana kładka łącząca obydwie miejscowości. Natomiast obok starego przystanku kolejowego wybudowano kiosk Ruchu.
W tym okresie można było zauważyć zwiększoną aktywność młodzieży, zawiązało się koło ZMW i Ludowy Zespól Sportowy. Główne akcje koła ZMW to: „Wiosna Czynów”, „Każdy kłos na wagę złota”, „Boisko w każdej wsi”.
Dużym problemem młodzieży był brak lokum. Wkrótce praca ich praca została zauważona i założono świetlicę, najpierw ośrodka kulturalno-oświatowego na bazie klasy szkolnej. W 1972 ówczesny przewodniczący Gminnej Rady Narodowej w Szczepanowie podarował młodzieży budynek starej szkoły w którym mieszkała nauczycielka. Jedynym warunkiem przewodniczącego co do przekazania budynku było wyremontowanie prywatnego mieszkania nauczycielki z czego wywiązali się wzorowo. Świetlica zaczęła działać, wkrótce potem uruchomiono klub ruchu, salę telewizyjną i salę do tenisa stołowego. Dzięki młodzieży został założony społeczny komitet budowy dróg, który doprowadził z pomocą mieszkańców do poszerzenia dróg w Sterkowcu, Jadownikach i Wokowicach na których następnie została położona nawierzchnia asfaltowa.
Po pierwszym komitecie powstał drugi który tym razem obrał sobie za cel budowę nowej poczekalni kolejowej. Wykorzystując dokumentację techniczną z pomocą gminy i PKP wybudował nowoczesną poczekalnię w Sterkowcu, następnie dla estetyki zasadzono kilka drzew które można było podziwiać aż do roku 2002, gdy cześć z nich została wycięta przez pracowników PKP.
Pod koniec lat siedemdziesiątych wybudowano i ogrodzono parking, a w latach późniejszych także chodnik od stacji do szkoły.
Następnym krokiem miejscowej ludności do unowocześnienia wsi była telefonizacja rozpoczęta w ramach 40- lecia PRL którą ukończono w 1985 r. Wieś została zauważona, ponieważ były to największe osiągnięcia w całym województwie tarnowskim. W tygodniku tarnowskim „Temi” możemy przeczytać „Tak! No bo proszę sobie wyobrazić iż na 162 „dymy” aż w 107 domach są telefony. Osiągnięcie godne Tokio, Nowego Jorku czy innej metropolii. Najbardziej stelefonizowana wieś w kraju.”
Dzięki zabiegom ówczesnych radnych (m.in. M. Zalewskiego) uruchomiono podmiejską linię autobusową nr 5 oraz PKS. Następnym krokiem do sukcesu była gazyfikacja wsi na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, która dzięki zaangażowaniu społecznemu mieszkańców szybko została zakończona.
Przełom wieków
Ponieważ funkcjonująca wcześniej trzyklasowa szkoła nie spełniała wymogów – jednym z priorytetów mieszkańców była budowa pełnoklasowj szkoły i rozbudowa domu kultury w którym działa świetlica. Budowa została zakończona jesienią 1994 roku.
W nowym budynku zainstalowano również nowoczesną cyfrową centralę telefoniczną.
Zmodernizowane zostało także boisko sportowe LZS, na którym rozgrywki prowadzili głównie najmłodsi oraz juniorzy.
Aż do początku lat 90 funkcjonowało dawne nazewnictwo przysiółków – tak więc mieliśmy Sterkowiec, Dziekanów, Chrust, Podbrzeże/Brzeg, Bagno, Podlesie, Piaski. Obecnie podział ten już zanika w związku z wprowadzeniem nazw ulic.
Zreformowana została numeracja działek budowlanych, ulicom nadano nazwy. Jest ich obecnie 13: Galicyjska, Akacjowa, Tarnowska, Sosnowa, Okrężna, Fiołkowa, Promienna, Wierzbowa, Brzozowa, Podleśna, Spadzista, Za torem, Mostowa.
Na początku lat 90 część mieszkańców podjęła działalność gospodarczą – powstało kilka sklepów spożywczych, prywatne przedsiębiorstwa produkcyjne i usługowe.
W marcu 2001 roku ukończono budowę sieci kanalizacyjnej oraz oczyszczalni ścieków dla wsi Sterkowiec, Jadowniki i Wokowice z oczyszczalnią ścieków zlokalizowaną na granicy wsi Sterkowiec (Na Zajaziu). Całkowity koszt inwestycji wyniósł 1,98 mln. zł.
W październiku 2001 roku powstała pierwsza strona internetowa nt. wsi Sterkowiec (www.sterkowiec.republika.pl).
W kwietniu 2003 roku w ramach programu „PHARE Odbudowa 2001” ukończono remont nawierzchni ulicy Sosnowej (prowadzącej ze Szczepanowa) oraz Mostowej (w kierunku Maszkienic, prowadzącej do drogi krajowej E-4) oraz melioracji tzw. Bagna w pobliżu boiska sportowego.
W roku 2002 oraz 2003 mieszkańcy brali aktywny udział w przygotowaniach do obchodów 750 rocznicy Kanonizacji Św. Stanisława BM ze Szczepanowa.
Wraz z uruchomieniem centrali cyfrowej mieszkańcy uzyskali dostęp do Internetu – głównie za pośrednictwem modemów, jednak od połowy 2003 roku rozpoczęto tworzenie lokalnej sieci komputerowej (ul. Akacjowa), a także za pośrednictwem łączy radiowych w pozostałych częściach wsi.
W lipcu 2004 roku ukończono remont nawierzchni ulicy Tarnowskiej (prowadzącej z Wokowic do stacji PKP w Sterkowcu).
W okresie od czerwca do lipca 2004 prowadzono działania związane z wyceną terenów pod budowę autostrady. We wrześniu zakończono wykup tych terenów.
W czerwcu 2005 roku obok Domu Kultury wykonano przebicie od ul. Sosnowej do ul. Okrężnej. przygotowano również dodatkowe miejsca parkingowe dla pracowników szkoły i rodziców.
Na przełomie lipca i sierpnia 2005 roku uruchomiono forum dyskusyjne dla mieszkańców wsi Sterkowiec. Stało się ono miejscem dyskusji nt. bieżących wydarzeń w Sterkowcu. Forum dyskusyjne Sterkowca – sami o sobie – na co dzień.
W sierpniu 2005 roku – po kilkunastu latach oczekiwania na rozpoczęcie prac na terenach wykupionych pod planowaną autostradę grupa archeologów rozpoczęła prowadzenie prac wykopaliskowych. Prace prowadzone były w 5 miejscach w północnej części Sterkowca.
W sierpniu 2005 roku wykonano około 100 metrowy odcinek nakładki asfaltowej przy ulicy Za torem. Kolejne odcinki ul. Za torem wykonano w roku 2009.
4 września 2005 roku dla strony internetowej wsi Sterkowiec została zakupiona domena www.sterkowiec.pl .
W latach 2006–2010 przeprowadzono gruntowny remont i renowację cmentarza. W pierwszym etapie prac sztachety zostały zastąpione przez wzorowane na pierwotnych, metalowymi rurami. Ponieważ cmentarz znajduje się na terenie Lasów Państwowych, wycinki samosiejek dokonali leśnicy. Dodatkowo uzupełniono uszkodzenia filarów ogrodzenia oraz zabezpieczono je przed dalszym niszczeniem przez warunki atmosferyczne. W kolejnych etapach oczyszczono cokół pomnika, zrekonstruowano drewniany krzyż na pomniku centralnym, oraz żeliwne krzyże na mogiłach zbiorowych i indywidualnych oraz zaznaczono granice żołnierskich mogił przy wykorzystaniu betonowych krawężników. Uzupełnione zostały także tabliczki informacyjne na poszczególnych mogiłach.
W 2007 roku po kilkunastu latach działania swoją działalność zawiesił Klub Sportowy „Błękitni”. Opuszczone boisko sportowe uległo dewastacji.
W okresie od lutego 2010 do czerwca 2013 trwała budowa odcinka autostrady A4 Brzesko-Wierzchosławice przebiegającego przez Sterkowiec. Na terenie Sterkowca powstały dwa wiadukty drogowe – jeden na ul. Tarnowskiej, drugi łączący ul. Promienną z lasem w Kocieniu.
15 października 2011r. Publiczna Szkoła Podstawowa w Sterkowcu otrzymała imię Św. Stanisława Szczepanowskiego BM.
W listopadzie 2011 r. Starostwo Powiatowe w Brzesku rozpoczęło postępowanie scaleniowe, prowadzone w zawiązku z budową autostrady A – 4.
2 września 2012 r. odbyło się zebranie założycielskie Klubu Sportowego „Błękitni Sterkowiec”. Jego reaktywacją zajęli się młodzi mieszkańcy Sterkowca. W marcu 2013 roku na podstawie umowy użyczenia Urząd Miejski przekazał boisko sportowe w administrację Klubu.
22 listopada 2014 r. w setną rocznicę walk na cmentarzu wojennym nr 279 w Sterkowcu została odprawiona Msza św. w intencji poległych w której uczestniczyli licznie zgromadzeni mieszkańcy, członkowie grup rekonstrukcji historycznej odtwarzających wojska rosyjskie i austro-węgierskie, przedstawiciele władz samorządowych i organizacji pozarządowych.
W latach 2014–2015 został zmodernizowany odcinek linii kolejowej Kraków – Medyka przebiegający przez miejscowość Sterkowiec. Zakres prac na odcinku Sterkowiec – Maszkienice – Wokowice – Biadoliny zawierał między innymi przebudowę peronów, wymianę sieci trakcyjnej, przebudowę toru kolejowego i dostosowanie jego technicznych parametrów do prędkości 160 km/h. Zmodernizowano również układ drogowy w pobliżu stacji kolejowej.
Uchwałą Rady Miejskiej w Brzesku z dnia 22 lutego 2017 r. – w związku z reformą systemu oświaty – w Sterkowcu funkcjonuje ponownie jako ośmioklasowa szkoła podstawowa.
15 sierpnia 2019 r. odsłonięto i poświecono ufundowaną przez mieszkańców Sterkowca kapliczkę oraz figurę św. Stanisława zlokalizowaną w pobliżu dworca kolejowego w Sterkowcu.
8 września 2020 r. PKP SA przekazała wykonawcy plac budowy nowego dworca. Na poczatku listopada 2020 r. zakończono prace wyburzeniowe dworca, który powstał na poczatku lat 80-tych.
2 listopada 2022 r. oficjalnie otwarto przebudowany dworzec kolejowy w Sterkowcu. Obiekt powstał w formule Innowacyjnych Dworców Systemowych. W uroczystości wziął udział minister infrastruktury Andrzej Adamczyk. Jego budowa pochłonęła ponad 4,69 mln zł.